Reistips van Coolywooly:
Het Boekenhotel - niet alleen voor boekenwurmen
Miramar - verhalen over en voorwerpen uit de zee
Museums Vledder - valse kunst, hedendaags grafiet & glas
Drents-friese-wold - fietsen tussen de schapen
Beeldentuin Gees - zeven hectare met natuurlijk schoon en kunst
B&B Geborgen - alsof u bij een hotel slaapt, maar bij een vriend logeert
Veenpark - een ontdekkingstocht voor alle leeftijden
Dit artikel verscheen in Da's nou Drenthe", Herfst en wintereditie 2008
Waar kun je als reisschrijver beter je 40e verjaardag vieren, dan in het Boekenhotel in Doldersum? Een hotel vermomd als bibliotheek, waar je je laatste boek kunt opdragen aan de eigenaar, zodat het ook een plekje krijgt op het speciale schap, tussen grootheden als Reve, Japin, Grunberg en vele andere. Dus om de mijlpaal luister bij te zetten, togen mijn lief en ik deze week naar Drenthe. Naar schapen tussen de heide, naar terrassen op de brink, naar exotische klinkende bestemmingen als Wapse en Vledder..
Veertigersblues in Drenthe
Toeval of het het sentiment van veertig worden? We belanden in het decor van vroegere jeugduitjes. Zo bezoeken we opnieuw zeemuseum Miramar van wijlen mejuffrouw Warners. Op 56 jarige leeftijd begon zij met haar reizen om schelpen naar haar woonkamer te halen. Een imposante collectie zeeschatten is zo toevallig verzeild geraakt in Drenthe, om een knus museum te vormen. Een collectie die deed en doet verwonderen; toen door de grote ogen en kleurige stekels en nu omdat je het verhaal waarover Miramar vertelt pas echt beseft.
De zee brengen naar Drenthe
Met een hutkoffer op het onderstel van een babywagen liet mejuffrouw Warners zich door vrachtschepen vervoeren naar alle kusten van de wereld, met het vaste voornemen niet voor overnachtingen te zullen betalen. Dat is nog eens andere koek dan de jaarlijkse “avontuurlijke-reis-in-22-dagen” waar menig tweeverdienende dertiger zich tegenwoordig op voor laat staan. En dat allemaal al in de jaren vijftig, toen zelfs bewoners van het eiland Ibiza door haar nog met inboorlingen werden aangeduid. “Is dat de Snotolf?” wordt gevolgd door een triomfantelijk “ja!, ik herkende hem”. Nostalgie, en dat al op onze leeftijd.
Valse kunst
In het Museum van Valse Kunsten zien we hoe miskopen ook geluk kunnen brengen. Wat doe je als particuliere kunstverzamelaar die met een vervalsing is opgelicht? Nou, gewoon nog meer vervalsingen kopen en er een museum van maken. Deskundig worden ons de valkuilen en mogelijkheden van vervalsen toegelicht. Een onvervalst onderhoudend museum, net als de beeldentuin van Gees die we later die dag bezoeken na een prachtig stuk ANWB Beek& Brinkroute. We zijn nog geen twee dagen van huis en ons bezoek Drenthe voelt al als een week vakantie.
Gastvrij
Vanavond slapen we in Nieuwlande, bij Betty. Zij waagde de sprong naar het oosten om een knus bed- & breakfast te beginnen. Weids kijken we vanuit de tuin over de velden, terwijl het kleine boederijtje tegelijk een intieme sfeer ademt. Niet voor niets heeft Betty haar bed- & breadfast “Geborgen” genoemd. We worden er vertroeteld. Geluk zit immers in die kleine dingen als een warm welkom, in een vrolijk gedrappeerde geurig frisse badjas op je bed, in douches met uitzicht over de maďsvelden, in een vers strotje lavendel aan de rekening
Veenmuseum
Op naar Barger Compascuum, wederom een voormalig schoolreisjesbestemming. Een openluchtmuseum over het leven van en tussen het veen. Er lijkt weinig veranderd, anders dan hoe “groot” wij de plaggenhutten ervaren. En ook nu slaat de veertigersblues toe. Hoe oud ben je als je in een historisch museum volop spullen herkent uit het ouderlijke huis, ookal zijn mijn ouders van het bewaarderige type? Het treintje stelt mijn lief echter gerust. Een prachtig tochtje door het natuurgebied van de hoge venen, maar mijnheer kan niet rustig zitten: opgewonden door het geboemel van een smalspoorbaan. Al veertig en gelukkig nog steeds zes!
